.

.
Κάθε Δευτέρα στην Athens Voice (κλικ)

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008

ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΜΑΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Τήλος, 3 Ιουνίου 2008

Δεν θα είναι παρά μία κοινοτοπία να γράψω ότι από προχθές όλες και όλοι αισθανόμαστε όταν περπατάμε λίγο ψηλότεροι. Οι δύο πρώτοι γάμοι είναι πλέον γεγονός και τα χαρμόσυνα νέα συνοδεύονταν από το ιδανικό καλοκαιρινό σκηνικό που καθένας θα ονειρεύοταν για το δικό του γάμο: ένα νησάκι 65 τετραγωνικών χιλομέτρων με 533 κατοίκους, ένα μικροσκοπικό, ολόδικό μας εργαστήριο ελευθερίας. Ένα εργαστήρι που δεν θα μπορούσαν να το έχουν χτίσει παρά μονάχα οι αέρηδες, τα κύματα του Αιγαίου και τα απόκρημνα γκρίζα βράχια. Ένα νησάκι από αυτά όπου οι άνθρωποι κοίταγαν πάντα λιγάκι μακρύτερα.

Και επειδή κάπου εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να αρχίσω να ακούγομαι σαν τη Μανταλένα πάνω στη βάρκα, θα σταματήσω πάραυτα για να ευχηθώ κι εγώ με τη σειρά μου στους τέσσερις νεόνυμφους να μας ζήσουν και να μας κάνουν πάντα το ίδιο περήφανους! Συγχαρητήρια αξίζουν φυσικά στην οργάνωση ΟΛΚΕ που έφερε σε πέρας μια υπόθεση που είχαμε φτάσει να αντιμετωπίζουμε σαν μία ακόμα χαμένη ευκαίρια. Εύχομαι οι νομικοί και δικαστικοί αγώνες που σίγουρα θα ακολουθήσουν επειδή κάποιοι τόλμησαν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα να στεφθούν με την ίδια επιτυχία. Και βεβαίως τι να πει κανείς για το δήμαρχο κ. Αλιφέρη; Τα επιχειρήματα και η ανθρωπιά του έδειξαν σε όλους αυτούς που μετράνε ψήφους και αξιώματα τι σημαίνει να αγωνίζεσαι για τα κοινά. Μπράβο και στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση του ΣΚΑΙ για το σεβασμό, την ισορροπία και την ψυχραιμία που έδειξε στην κάλυψη των γεγονότων όπως και στο σύνολο σχεδόν του γραπτού τύπου που μας έκανε να ελπίζουμε με τα σχολιασμό του ότι η κοινωνία αρχίζει σιγά-σιγά να "ωριμάζει" - ώστε να καταπέσει και το τελευταίο άλλοθι υπουργών και λοιπών φαρισαίων.

[ Οκ, δεν ακούγομαι πια σαν τη Μανταλένα πάνω στη βάρκα. Ακούγομαι σαν τη Μανταλένα στην τελετή των όσκαρ :-) ]

Βεβαίως το να δίνουμε συγχαρητήρια και να λέμε πόσο περήφανοι και χαρούμενοι είμαστε μπλα, μπλα, μπλα δεν φτάνει. Για όσους και όσες τουλάχιστον μένουμε στην Αθήνα, ιδού το Pride, ιδού και το πήδημα. Το απόγευμα του Σαββάτου έχουμε την ευκαιρία να στηρίξουμε χειροπιαστά και όχι μόνο στα λόγια τους τέσσερις νεόνυμφους και τον δήμαρχο που τόλμησαν για λογαριασμό όλων μας και να κατέβουμε για μια βολτίτσα στο κέντρο. Ειδικά φέτος που κάποιοι προσπαθούν να ακυρώσουν τους γάμους μας και που τρεις μέρες αργότερα θα μας καθίσουν στο εδώλιο επειδή η χρήση της λέξης "λεσβία" τους "ντροπιάζει" και ισοδυναμεί με "ψυχολογικό βιασμό", η συμμετοχή όλων μας στην παρέλαση της Περηφάνιας δεν είναι για μένα παρά ζήτημα στοιχειώδους αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας. Tην εβδομάδα που έγιναν οι πρώτοι γκέι γάμοι το μήνυμα που θα στείλουν πεντακόσια άτομα είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που μπορούν να στείλουν δέκα χιλιάδες.

Δυστυχώς βέβαια είμαστε ακόμα μια φορά υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε τα αυτονόητα. Το να δηλώσει κάποιος ότι δεν αισθάνεται άνετα να κατέβει στο δρόμο με λάβαρο τη σεξουαλική του ταυτότητα ή ότι φοβάται μην τον δει κανένας γνωστός ή ο περιπτεράς της γωνίας είναι τουλάχιστον μια δικαιολογία που μπορεί να τη σεβαστεί κανείς. Ορισμένοι όμως έχουν αναπτύξει πολύ πιο εξελιγμένα σχήματα. Κάποιοι δεν αντέχουν να συμμετέχουν στο Pride καθώς θεωρούν ότι προσβάλλει την «αισθητική» τους, είναι αφόρητα ελαφρολαϊκό και κιτς. Δηλαδή όταν προσβάλλουν εμάς τους ίδιους δεν τρέχει κάστανο αλλά αν κάποιος προσβάλλει αυτή την περίφημη «αισθητική» ξυπνάει μέσα μας ο Ομέρ Βρυώνης!

Όλοι αυτοί προφανώς ζουν σε μία άλλη πόλη γεμάτη καλαισθησία και όταν ανοίγουν την τηλεόραση παρακολουθούν μόνο καλαίσθητα προγράμματα. Επίσης θεωρούν ότι όλο αυτό κάνει πολύ κακό στην εικόνα που σχηματίζει για μας η κοινωνία γιατί έχουν ακούσει ότι στο Pride εμφανίζονται τριχωτοί bears με περούκες και ψηλοτάκουνα, μποντιμπιλντεράδες με γυμνά οπίσθια που κραδαίνουν χειροπέδες και μαστίγια και τραβεστί-βαμπίρ που δαγκώνουν τους περαστικούς στο δρόμο. Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν κάπου αλλού, γιατί στην Αθήνα καμιά περούκα στο τσακίρ κέφι και αυτήν την ψάχνεις με το περισκόπιο. Τα γεγονότα όμως δεν έχουν καμία σημασία, αυτό που έχει σημασία είναι να μην φαινόμαστε διαφορετικοί: όλες οι λεσβίες πρέπει υποχρεωτικά να φοράνε διακριτικό μακιγιάζ και οι γκέι να περπατάνε στο δρόμο με τα μανίκια σηκωμένα και το σακάκι στους ώμους σαν τον Τρίτση και να μιλάνε με μπάσα φωνή για να μην τους περάσουν για τον Ψινάκη. Για τις τρανς ούτε λόγος, αυτές πρέπει να φορέσουν μπούρκα. Άμα τα κάνουμε όλα αυτά η κοινωνία θα ανοίξει επιτέλους τη ζεστή αγκαλιά της και γεμάτη μεγαλοθυμία θα αποδεχτεί τα ανώμαλα τέκνα της.

Κάποιοι άλλοι πάλι έχουν πει ότι είναι γκέι σε πέντε μεθυσμένους ιρλανδούς που είχαν γνωρίσει πριν από τρία καλοκαίρια στην Ίο και σε τρεις κολλητούς από το Facebook, οπότε το θεωρούν τελειώς περιττό να κατέβουν στο δρόμο. Τη δική τους επανάσταση την κάνουν καθημερινά και με τη στάση τους αλλάζουν μυαλά και συνειδήσεις. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι το να να κάνει κανείς παρέα με μία διασκεδαστική λούγκρα δεν σημαίνει κατ’ανάγκη ότι δέχεται πως πρέπει να έχουν και τα ίδια δικαιώματα. Τις προάλλες μάλωνα μιάμιση ώρα με μία παιδική μου φίλη που ξέρει ότι είμαι γκέι από τότε που ήμασταν 18 χρονών και παρόλα αυτά προσπαθούσε να με πείσει ότι θα είμαι εγκληματίας αν μεγαλώσω ένα παιδί και ότι θα του δημιουργήσω ψυχολογικά προβλήματα. Οι φίλοι και οι συγγενείς μας δεν επηρεάζονται μόνο από μας. Θα αλλάξουν και αυτοί όταν καταφέρουμε να αλλάξουμε την κοινωνία.

Αλλά το βασικό πρόβλημα με όλες αυτές τις δικαιολογίες είναι ένα και πολύ σοβαρό: ότι πάντα και για όλα δεν φταίει ποτέ κανείς άλλος παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Εμείς φταίμε γιατί κυκλοφορούμε με ξώπλατα και ψηλοτάκουνα και προκαλούμε την κοινωνία. Εμείς φταίμε γιατί είμαστε κότες και δειλοί (με μία λέξη, είμαστε «αδελφές») και δεν έχουμε ενημερώσει όλους τους συναδέλφους στο γραφείο και την κυρία Πίτσα που τινάζει απέναντι ότι κουνάμε την αχλαδιά. Μήπως όμως θα ήταν προτιμότερο να αναρωτηθούμε τί είναι αυτό που μας έχουν κάνει από πολύ μικρή ηλικία και είμαστε ακόμα τόσο τρομοκρατημένοι; Μήπως είναι επιτέλους καιρός να σταματήσουμε να αισθανόμαστε πάντα ένοχοι για κάτι;


Για το κλείσιμο θα ήθελα να σας ενημερώσω για δύο ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες: η πρώτη είναι η έκθεση «Ιστορία μου Αμαρτία μου» που περιλαμβάνει φωτογραφίες, και αρχειακό υλικό (αφίσες, εξώφυλλα, άρθρα) που εξιστορούν την εξέλιξη της γκέι ζωής και του ακτιβισμού στην Ελλάδα από τη δεκαετία του 40 έως σήμερα. Η έκθεση φιλοξενείται στο μπαρ Μπακαρό, οδός Σοφοκλέους μέχρι τις 12 Ιουνίου. Η δέυτερη είναι η κίνηση πέντε μπλόγκερ με επικεφαλής τον e-lawyer (οι άλλοι τέσσερις είναι ο erva, ο hotel-iris, ο thomas xomeritis και η αφεντομουτσουνάρα μου) να μεταφράσουν στα ελληνικά τις «αρχές της Γιογκακάρτα». Πρόκειται για μια πρωτοβουλία 26 νομομαθών από όλο τον κόσμο που ειδικεύονται στο δίκαιο των ανθρώπινων δικαιωμάτων και συναντήθηκαν στη Γιογκακάρτα της Ινδονησίας το 2006 με σκοπό να κωδικοποιήσουν σε 29 αρχές τις νομικές υποχρεώσεις των κρατών σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα των γκέι, των λεσβιών και των τρανσέξουαλ. Οι αρχές αυτές περιλαμβάνουν το δικαίωμα στην ίδρυση οικογένειας (αρχή 24), το δικαίωμα χορήγησης ασύλου σε όσους διώκονται για τις προτιμήσεις τους (αρχή 23), την υποχρέωση του εκπαιδευτικού συστήματος να καταπολεμά τις προκαταλήψεις (αρχή 16) κτλ. Οι Αρχές έχουν υποβληθεί στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και μένει να δούμε αν οι πιέσεις των μουσουλμανικών και άλλων χωρών που προσπαθούν να θάψουν το ζήτημα θα πιάσουν τόπο. Μπορείτε να τις διαβάσετε αν ανοίξετε αυτό το μπλογκ:

http://arxesyogyakarta.wordpress.com/page/1

Εδώ σας έχω και ένα σχετικό βιντεάκι με animation εμπνευσμένο από τις Αρχές της Γιογκακάρτα :-)

16 σχόλια:

ΠΑΥΛΟΣ είπε...

Ήθελε μαγκιά για τον Δήμαρχο της Τήλου!!! Σε αυτόν αξίζουν όλα τα εύγε

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=3bA6K06WzIY

δειτε και τα σχολια και τις θετικες.
η ομοφοβια καλα κρατει.

phoinix είπε...

ήτανε το θέμα του γάμου, τώρα κράζουν τον μακαρίτη τον Σεργιανόπουλο και τα κανάλια είναι σε έκστάση.
Όντως νιώθω πως περπατάμε με το κεφάλι πιο ψηλά αυτές τις μέρες και ευχαριστούμε όλους όσους το έκαναν αυτό πραγματικότητα.

Αν ακούσω όμως άλλο ένα Άδωνη Γεωργιάδη άλλη μια Τατιάνα ή άλλο ένα Τριανταφυλόπουλο να ασχολείται με το θέμα δε θα το αντέξω.
Είμαι πια στα όριά μου με όλους αυτούς και πραγματικά καμιά μέρα θα πάνε αυτοί στο χώμα και εγώ στη φυλακη, με δημοκρατικές διαδικασίες!

mahler76 είπε...

Φέτος θα κατέβω κι εγώ στο Pride που τόσο καιρό δεν το θεωρούσα απαραίτητο. Το σίγουρο είναι πως κάτι κινείται πάντως, και αν εξαιρέσουμε τις γνωστές ιστορικές της τηλεόρασης εγώ αντιδράσεις ιδιαίτερες δεν έχω δει. Ο αγώνας των παιδιών που ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου τώρα αρχίζει οπότε τουw εύχομαι να έχουν πάντα όση δύναμη είχαν όταν πήραν την απόφαση αυτή.
Καλή σου μέρα.

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Τέλειο το βιντεάκι και με σαφέστατο μήνυμα! Όσν αφορά τον δήμαρχο... δεν έχω λόγια για αυτόν τον άνθρωπο. Μίλησε πολύ σωστά όσες φορές και αν τον είδα. Του βγάζω το καπέλο που έγραψε τους πάντες ... Να ζήσουν τα παιδιά!
Καλά να περάσετε στο pride παιδιά!
Κάτι έχει πάρει το μάτι μου τις τελευταίες μέρες σε ενημερωτικά μπλόκ για τις αρχές, αλλά δεν έχω προλάβει να ασχοληθώ ιδιαίτερα...
Καλημέρα και πάλι!

e-Lawyer είπε...

Εγώ νομίζω ότι κανείς δεν θα κυνηγήσει το θέμα δικαστικά, γιατι φοβούνται μια αναγνώριση από τα δικαστήρια. Είναι ενδεικτικό ότι ο εισαγγελέας Ρόδου δεν δέχτηκε το δημαρχο, άρα προφανώς δεν θα προχωρήσει η ποινική δίωξη. Νομίζω ότι η στρατηγική του υπουργείου και του σανιδά είναι πλέον "αφήστε τους μην τους αναγνωρίσουν τα δικαστήρια και τρέχουμε". Σοφό!

g for george είπε...

ΠΕΣ ΤΑ, ΒΡΕ G.S.HERO.

Σε κάνω λινκ γιατί το ποστ σου με εκφράζει απόλυτα. Αν το πιστεύεις, τσακώθηκα κι εγω με την καλύτερή μου φίλη, ακριβώς για τον ίδιο λόγο.

Δεν έχω έρθει ποτέ σε κάποιο από τα προηγούμενα Pride, όμως φέτος το νοιώθω τουλάχιστον σαν υποχρέωσή μου. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω, προς το παρόν.

greekgaylolita είπε...

Εχουμε Δημαρχο?
Ναι?
Οπως ανα-παυεται κι αυτος;-)

(α,μα ειναι γνωστο.το Γκαζοχωρι λογου χαρη αποτελει το απαυγασμα της αισθητικης. με πολλη αισθητικη τσιμπουκωνομαστε στις σοδαδωτουαλετες(εγω αν δε δω aussiebumm ετικετα δε τον δινω;-),με περισσεια αισθητικης απολαυσης τα κωλαρακια ιδρωκοπανε,κυριολεκτικα,στο steamroom της Alexander και της Flex,με αισθητικη σαγηνη ο Ζακουλης και ο Silent-Alexis tsa-tsaλαβουτανε στη magazειο mpaniερα,αισθητικα κι ανυπερβλητα η οπη ανοιγει αισθαντικα στα βουλιαγμενα λιμανακια, ενω η επικρατεια του Ζαππειου καθημερινα απελευθερωνει την κρυμμενη αισθητικη πλευρα μιας σημαντικης μεριδας τεστοστερονουχων συμπολιτων,λολ)

Μπαμπη εισαι σπιτι?
Για να σε παρω με (αν)αισθητικη;-)

Dr_MAD είπε...

Δεν ξέρω τι λες, το pride των Αθηνών το ψηφίζω ως το πιο κυριλέ απανταχού της γης. Εχουμε κλας σε λέω

Phoebus είπε...

Μπράβο Super Hero!!!

Για οποιαδήποτε βοήθεια, μαζί σας όλοι μας!!

Όναρ είπε...

Τελικά τα ***ίδια δεν είναι αποκλειστικά αντρική υπόθεση..η έλλειψη αυτών όμως..; Παραμένω συνοδοιπόρος..Καλησπέρες πεπεισμένες..

divine mitsakos είπε...

ευγε!
αυτα θα ηθελα να εχω πει κι εγω για τις δικαιολογιες οσων δεν ερχονται στο pride
καταπληκτικο ποστ, θα επρεπε ΟΛΟΙ να το διαβασουν, μπας κι ερθει το μυαλο στη θεση του

καλημέρα σας

Ανώνυμος είπε...

Αφου οι προσπαθειες μου για να γινει κατι, το οτιδηποτε στο Ηρακλειο, παραλληλα με το Pride της Αθηνας επεσαν στο κενο [μα 1 ανθρωπο βρηκα μονο να γουσταρει να το προσπαθησουμε;;!], υποσχεθηκα στον εαυτο μου να μην χασω το επομενο Pride.
Εκτος αν μου στειλετε απεσταλμενους του χρονου και παρελασουμε με αλεξισφαιρα εδω :D

Τελικα με την φιλη σου τι γινηκε;
Τα ψυχολογικα προβληματα σε τι rate εμφανιζονται στους ομοφυλοφιλους και στα παιδια αυτων;
Να ξερω βρε αδερφε...

Ανώνυμος είπε...

http://kokkinipatrida.blogspot.com/2008/06/oxi.html

Συβίλλα είπε...

Δεν είναι καινούριο νέο παίδες, να αποκαλούν ανώμαλους άλλους για να νιώσουν οι ίδιοι νορμάλ.

Με γειά τους το άρρωστο νορμάλ τους που προσδιορίζεται από φοβίες και στερεότυπα. Η κόρη μου δεν θα μπορέσει να σας καταλάβει. Ελπίζω ούτε οι φίλοι της. Καινούριος κόσμος ξημερώνει,είτε το θέλουν, είτε όχι. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα ροζ τρίγωνα στο πέτο ξεθώριασαν. Καιρός να ξεθωριάσουν κι οι ίδιοι.
Από τους δικούς μας φόβους αυτή τη φορά...

Καλημέρα

Υ.Γ. Το να αγαπάς και να εκφράζεσαι είναι ωραίο και έτερον ουδέν. Για τα άλλα, η μισή ντροπή δική τους και η άλλη μισή...πάλι δική τους!

Μάκια!

Ανώνυμος είπε...

www.arelis.gr
περιεχει ερωτονομικον για
ομοφοβικους που απαγορευθηκε
στην ελλαδα λογω των ακραιων σεξουαλικων σκηνων που περιεχει